طبیب جـان پیغـمبر که بود اُمِّ ابیـهـایـش            هنوز عقل بشر مات است در حل معمایش
خدا را خواستیم اول به حق فاطمه یعنی            حدیث قدسی لولاک اینجا خورده معنایش

پدر معراج را حس کرده اما خوب می‌داند            بلندش می‌کند گل بوسه بر دستان زهرایش
رسـول الله دارد دخــتـران دیـگـری امـا            فقط میگفت بر زهرا فدایش جان بابایش
بجز چشم علی باید که روی از خلق برگیرد            چرا که چشم‌ها را می‌زند خورشید سیمایش
جمال نوری‌اش در قبل خلقت زیر ساق عرش            خـدا را وجد می‌آورده با تهلـیل زیـبایش
ملک قبل از نظر بر وجهه نورانی‌اش هرگز            نـمی‌دانـست تـسبـیـح خـداونـد تعـالایـش
کسی که شوکت او شهره بر هفت آسمان باشد            بخوانیمش بشر یا انسیه یا آنکه حورایش؟
چه معراجی ست سقف خانه‌اش جبریل می‌دانست            که عرشی تر ندید از فرش زهرا چشم بینایش
و ما ادراک ما زهرا چه زهرایی که مجهول است            شبیه قـبر مخفی از نظرها قـدر والایش